මයි ලයිෆ්. මයි රූල්ස්

ලඟදී දවසක මම ගියා පොඩි ඉන්ටර්වීව් එකකට. එකේදී මගෙන් ඇහුවා...

"Mr. Gunasekera, Are you happy with the decisions you have made in your life? Not only the right decisions, also about the ones you got wrong" කියලා. ඔන්න මම බුවාට අතීතයෙන් කතා ටිකක් කියන්න ගත්තා.

මට මතකයි මම ශිෂ්‍යත්වේ පාස් වෙච්ච දවස. අම්මා නම් කිව්වේ

"ඇති යන්තම්  ඕක පාස් වුණා. මම නම් හිතුවේ ළකුණු 50ක් වත් ගන්න එකක් නැහැ" කියලා.

එයා එහෙම කිව්වේ මම එච්චර මෝඩ හින්දාද නැත්තම්, සෙක්ෂන් එකේ හැමදාම දෙවෙනියා වෙලත් ශිෂ්‍යත්වේ ෆේල් වුණ දේවින්ද වගේ වැඩ නොපෙන්නුව කෙනෙක් නිසාද කියන එක මගේ පුංචි මොළේට තේරුණේ නැහැ. අශෝකෙට යන්න තිබුණත් මම පරණ ඉස්කෝලෙම හිටියේ මගේ හොඳම යාළුවා බේකරියාව දාලා යන්න බැරිකම හින්දා. කොහොම හරි මාව ඉංග්ලිෂ් මීඩියම් ක්ලාස් එකට තේරුණාම එ් විභාගෙත් අර යකා ෆේල්. මට මතකයි 6 වසරේදී එකම කොරිඩෝර් එකේ කෙරෝලවල් දෙකක තිබ්බ පන්ති දෙකේ අපි දෙන්නා වැඩි හරියක් අනිත් එකාගේ පන්තියට වෙලා ඉන්නවා දැකලා මගේ පන්ති භාර මිස් බේකරියාවත් ඇදලා අපේ පන්තියටම දාගත්ත හැටි.

එ්ලෙවල් වලට ආනන්දෙට ගිහින් මැත්ස් කරනවාමයි කියලා මම ෆුල් කික් එකේ හිටියේ. මගේ නෑයෝ සේරම ආනන්දේ නම ගිය කාඩයෝ තමයි. ප‍්‍රථිපල ආවා විතරයි වෙන ඉස්කෝලෙකට යනවා නම් මට තිබුණේ එක්කෝ ඉසිපතනේ මැත්ස් කරන්න, නැත්තම් රෝයල් එකේ කොමර්ස් කරන්න. බේකරියත් ගියා ඉසිපතනේ කොමර්ස් කරන්න. දැන් මම විතරයි රෝයල් යන්නේ. කියන රෙද්දක් තේරෙන්නෙත් නෑ කොමර්ස් වල. බැරිම තැන මම පන්ති බාර වජිරා මිස්ට කිව්වා මට ආර්ට්ස් කරන්න දෙන්න මට මේ රෙද්ද බෑ කියලා. මිස් දවසින් දවස කල් මර මර හිටියත් මගේ වදේ ඉවසන්නම බැරි තැන මාවත් ඇදන් ගියා ආර්ට්ස් සෙක්ෂන් එකේ ශාමේන් මිස් ගාවට. මගේ උඩ ඉඳන් බිමට බලපු ශාමේන් මිස් කියපි...

"Aiyo darling don't worry, He is still adapting the change noh.. He will get used to this. If he complains again after 1 month I'll definitely get him" කියලා.

නඩුත් ශාමේන්ගේ බඩුත් ශාමේන්ගේ කියලා හිත හදාගත්ත මම ආවා පන්තියට. මෙච්චර දවස් සොහොනක් වගේ තිබුණ පන්තියේ එදා බිත්තියක් හිල් කලා ජනියා, ඉකෝන් ඉගන්නවන්න ආපු කොට බුවා ඇම්ඩාගේ කතාවක් කිව්වා, ගෙදර යද්දී මට පොඩි කාලේ ඉඳන් දන්න චරියාව සෙට් වුණා ගෙදර යන්න. අනිත්මේදි ඒලෙවල් ඉවර වෙනකම් මාව 12/13 Come E2 එකෙන් යවන්න මොකාටවත් බැරි වුණා. ඒ ඉකෝන් කරපු කොට බුවා තමයි පස්සෙ කාලෙක මට සෑහෙන්න උදව් කරපුු දුලිප් සර්.

අළුතෙන් ඉස්කෝලෙට ආව උන්ගේ මන්තරේ තමයි මෙහෙ ඉන්න ළමයි එක්ක නටලා නරක් නොවී හොඳට ඉගෙන ගෙන තමන් ආව වැඩේ කරන් යන්න කියන එක. හැබැයි අපි ටික දෙනෙක් කලේ ඒකේ අනික් පැත්ත. හැම ජල්තර වැඩකටම බෑ නොකියා ගියා, සෙල්ලම් කරන්න පුළුවන් හැම දේම කලා, ට‍්‍රකින් ගියා, බිග් මැච් ගියා, බොන්න පුරුදු වුණා, ක්ලාස් වල පිස්සු කෙලියා. එදා ඉගෙනගන්න විතරක් ආපු එවුන් අද ජොබ් කරගෙන ජීවත් වෙනවා. හැබැයි අදටත් අපිට දඩ කොලයක් කැන්සල් කරගන්න, අඩුවට වාහනයක් ගන්න විතරක් නෙමෙයි  ඕන වෙලාවක සල්ලි නොදී බොන්න, බඩු පොට් වලට එක්කන් යන්න ඉන්නේ එදා අපි එක්ක වල බැහැපු උන්ම කමයි.

ඉස්කෝලේ ඉවර වුණ ගමන් මම යනවා බැංකුවක ඉන්ටර්වීව් එකක. අම්මා තමයි ඒකටත් මාව දක්කන්නේ.. පැනල් එකේ ඉන්න තුන් දෙනා අහනවා මගෙන් බැංකුව ගෙන ලංකාවේ Financial Field  එක ගෙන ප‍්‍රශ්ණ. එකක්වත් මම දන්නෑ. ඊට පස්සේ මම ඇත්තම කියනවා මම මේකට ආවේ අම්මාගේ වදෙන් බේරෙන්න කියලා. එතන එකෙක් තමයි මට කියන්නේ කවදාවත් ආයි බැංකුවක වැඩ කරන්න එන්න එපා, ඩිසයිනින් කරපු කෙනෙක් විදිහට ඔයා Advertising හරි Marketing හරි කරන්න කියලා.

ඒ කාලේ ඔන්න ටෙ‍්‍රන්ඩ් එකක් ආවා ඩිග‍්‍රියක් පටන් ගන්න  ඕනේ කියලා. සමහරු ජොබ් වලට යද්දි අපිත් ගියා ඩිග‍්‍රි කරන්න අතේ සල්ලිත් හරියට නැතිව. මම මුලින්ම ගියේ MIS කරන්න. ඒකේ තමයි අනාගතේ තියෙන්නේ, ඉස්සරහට මාරම ඩිමාන්ඩ් එකක් එනවා කියලා හැමෝම කියපු හින්දා මමත් ගියා. මුල්ම දවසේ පන්තිය බලද්දි එකම කෙල්ලයි හිටියේ ඇහැට කණට පේන. මම දැනගත්තා ෂුවර් මේකේ ඉන්න එවුන් සේරම  ඕකට සෙම පෙරද්දි  ඕකිගේ එක නළලට එනවා කියලා. පාළු කාන්තාරෙක ඉන්නේ කොහොමද හිත හිත මම ඉන්ටර්වල් එකේදී පහලට එද්දී දැක්කා Management ක්ලාස් එක. ^ට හිකෙයි පොඩි සාධු කිව්වාලු. එක එක ටයිප් ඒවා. ඒක හිත හිත හවස ලෙක්චර් එකේ ඉන්නකොට ආව සර් කාරයා දුන්නා ටෝක් එකක්.

"Now you all are undergraduates. Please don't keep that A/L mentality with you. You all are adults and be responsible. Don't cut lectures for any reason. Focus on your degree" කියලා.

මට දැන් හෙණම ප‍්‍රශ්ණේ... මේ සති අන්තේ බිග් මැච්. සිකුරාදා ලෙක්චර් එකක් තියෙනවා මුගේම. වැඩි හොඳට කියලා බුවා ශේප් එකේ මගේ ගාවින් යද්දි මම ඇහුවා

"සර් මේ සතියෙ සිකුරාදා ලෙක්චර් එකට එන්න වෙන්නෑ බිග් මැච් නිසා කමක් නෑ නේද ? " කියලා. මූණ පුක කරගත්ත මිනිහා ඔන් කලා මෙන්න මයික් එක.

"Now.. listen.. This is the exact mindset that I need all of you to get rid of. This bugger is asking my permission to miss a lecture. For what? for a school match... How could you ask that kind of a stupid question??" කියලා.

කියපු ගමන් මෙන්න ඒකේ හිටපු හැම එකාම මගේ දිහා බැලුවේ කොට ගවුමක් ඇඳන් එන කෙල්ලෙක් දිහා රවලා බලන පරණ කාලේ ඇන්ටිලා සෙට් එකක් වගේ. එවෙලෙම මම ගියා පහල ඔෆිස් එකට. හම්බවුණා දේවිකා මිස්ව.

" මිස් මම වහ බොන්න කලින් මාව Management එකට දාන්න" කියලා මාරු කරගත්තා.

දෙයියන්ගේ පිහිටෙන් සබ්ජෙක්ට් ටිකත් කරගත්තා ලස්සනට, ඒ වගේම හොඳ සෙට් එකකුත් අඳුරගන්න ලැබුණා.

ඩිග‍්‍රිය මැද්දෙදි මට Softlogic එකේ රස්සාව සෙට් වෙනවා. ඩිගිය කලා කියලා වැඩක් නැහැ. තමයි වැදගත් කියලා මම ඩිග‍්‍රිය නවත්තලා යනවා එකට. මම යන්නේ ඩිසයිනර් කෙනෙක් විදිහට. ටයි පොල්ල දාලා පොර වගේ යන මම පළවෙනි දවසේ ගෙදර එන්නේ සේරම එපා වෙලා. මට මගේ ගෙනම තරහක් එනවා. කොහොම හරි තුන්වෙනි දවසෙන් පස්සේ මම ඒකෙන් අයින් වෙනවා. හැබැයි හතරවෙනි දවසේ Softlogic Office Automation එකේ ලොක්කා මට කතා කරලා කියනවා මට Freelance Designing පටන් ගන්න එයාලාගේ වැඩ ටික මට දෙන්නම් කරන්න කියලා. එ් විදිහට තමයි මට චමින්ද ද සිල්වා ව මුණගැහෙන්නේ.

මම Freelancer විදිහට වැඩ කරන් යද්දි එක එක තැන් වලින් එනවා ජොබ් දීගෙන. හැමෝගේම හීනයක් වෙන්නේ ඩිග‍්‍රිය ඉවර වෙද්දි හොඳ රස්සාවක් කරන්න. හැබැයි මම තීරණය කරනවා දිගටම Freelancer විදිහට ඉන්න. ඒ තීරණය ගෙන අම්මා වුණත් එච්චර සතුටු නැහැ. හැබැයි ඒ තීරණය හින්දාම එක තැනකට කොටු නොවෙන මගෙන් වැඩ කරගන්න Companies පෙළඹෙනවා. අද මම මේ ඉන්ටර්වීව් එකේ ඉන්නෙත් එ් දේවල් වලම ප‍්‍රතිඵලයක් විදිහට. එදා මමත් එක තැනකට කොටු වුණා නම් මට මේ දේ නොවෙන්න තිබුණා.

ඒ අතින් බැලුවාම මම ගත්ත තීරණ වලින් හරිගිය වැරදුනු දේවල් සමබරව තිබුණත් ඒවා මම හිතලා ගත්ත තීරණ හින්දා මට කිසිම දුකක් නැහැ. හෙට මට තීරණයක් ගන්න වුණොත් මෙතන ඉන්න එක මගේ නිදහසට බාධාවක් ද කියලා මම ඒ තීරණෙත් ගන්නවා. මොකද අපි අද ගන්න තීරණේ ප‍්‍රථිපල එන්නේ සමහර විට කාලයක් ගිහින් වෙන්න පුළුවන් හින්දා. හැබැයි එ් කාලේ ඇතුලත පසුතැවෙන්න වෙන්නේ නැතිවෙන්න ඉන්න පුළුවන් තමන්ගේම තීරණයක් ගත්තාම.

මගේ කතාව අහගෙන හිටපු බුවා කිව්වේ "Keep it up" කියලා විතරයි.